Dzieło przypadku

Wśród bohaterów opowiadań znajduje się cała galeria postaci: nieco zgorzkniały, młody detektyw z Neapolu, który przybywa do włoskiego miasteczka położonego na wzgórzu, by rozwiązać zagadkę morderstwa; zarozumiały uczeń, który odkrywszy źródło zamożności ojca, całkowicie zmienia swoje życie; kobieta, która ośmiela się rzucić wyzwanie mężczyznom na jednym z elitarnych amerykańskich uniwersytetów; sprytne małżeństwo, które na emeryturze odkryło znakomity sposób na dostatnie życie; i wielu innych.

Ich błyskotliwie opowiedziane historie wprawiają w dobry humor, przestraszają, pobudzają do refleksji, są esencją gawędziarskiego talentu autora.

Czytałem tę książkę w podróży i w pewnym momencie zorientowałem się, że wymykam się z własnych spotkań autorskich, żeby czym prędzej do niej wrócić… Muszę przyznać, że pochłonęła mnie bez reszty. To była nadzwyczaj przyjemna lektura.
Anthony Horowitz, „Daily Telegraph”

Wysublimowane, dowcipne i zarazem zabawne!
„The Times”

Jeffrey Archer zawsze czuł się doskonale jako autor opowiadań. Historie składające się na ten zbiór przenoszą czytelników w urokliwy świat zaskakujących wydarzeń.
„The Scotsman”

Wyborne… Historie trzymające w napięciu od pierwszej do ostatniej linijki, świetnie opowiedziane.
„Daily Express

Wszystkie opowiadania są napisane z uwagą skoncentrowaną na czasie i miejscu akcji, także na kunsztownym prowadzeniu dialogu. Kolejny raz przypominają, że Archer ma talent do tworzenia zarówno krótkich, jak i długich form literackich.
„Booklist”

Sztuka opowiadania historii to wspaniały i niezwykły dar… Nie sposób się jej nauczyć; albo się ten dar ma, albo nie. A Jeffrey Archer z pewnością go ma.
Erica Wagner, redaktor literacka „The Times”

Pierwszorzędna lektura. Do przeczytania jednym tchem. Jeffrey ma dar pisania wyjątkowo zajmujących opowieści.
Jerry Hayes, „Spectator”

Ekscytująca lektura.
„Mail on Sunday”

Autor jest geniuszem… śmiałe i pasjonujące pomysły zapewniają mu miejsce wśród najlepszych pisarzy.
„Evening Standard”

Narrator na miarę Aleksandra Dumas.
„Washington Post”

Gdyby przyznawano Nagrodę Nobla w dziedzinie snucia opowieści, Jeffrey Archer zostałby jej laureatem.
„Daily Telegraph”

Jeffrey Archer to jeden z najpopularniejszych obecnie pisarzy na świecie. W 1992 roku otrzymał tytuł szlachecki, zasiadał też jako poseł w Izbie Gmin i w Izbie Lordów. Debiutował powieścią Co do grosza, która zyskała popularność w Wielkiej Brytanii. Kolejna, Kane i Abel, stała się wielkim bestsellerem. Obie książki zostały sfilmowane. Jego sławę ugruntowały następne powieści i opowiadania, m.in.: Ale to nie wszystko…, Więzień urodzenia, Pierwszy między równymi, Sprawa honoru, Na kocią łapę i cykl „Kroniki Cliftonów” obejmujący tomy: Czas pokaże, Za grzechy ojca, Sekret najpilniej strzeżony, Ostrożnie z marzeniami, Potężniejszy od miecza, W godzinie próby i To był człowiek!

Spis treści

Dedykacja
Podziękowania
Przedmowa

UNIKAT
SPOWIEDŹ
WIDOK NA AUVERS-SUR-OISE
DŻENTELMEN I UCZONA
W MIŁOŚCI I NA WOJNIE WSZYSTKO JEST DOZWOLONE
KIEROWNIK PARKINGU
NIEWYKORZYSTANA GODZINA
DROGA DO DAMASZKU
ROGACZ
WAKACJE ŻYCIA
WSZYSTKO ALBO NIC
PIERWSZY ZASTĘPCA DYREKTORA BANKU
GRA WARTA PRZEGRANEJ
KTO ZABIŁ BURMISTRZA?
MORDERSTWO DOSKONAŁE
Słowo wstępne do I TAK WYGRASZ
I TAK WYGRASZ (fragment powieści)

Przedmowa

Niniejszy zbiór opowiadań jest pierwszym, który napisałem od czasu ukończenia „Kronik Cliftonów”.
Tak jak kilkakrotnie do tej pory pomysł do części z nich w pewnym stopniu zaczerpnąłem z rzeczywistych wydarzeń, o których dowiedziałem się podczas moich podróży z Grantchester do Kalkuty i z Christchurch do Kapsztadu. Historie do nich nawiązujące znalazły swoje odzwierciedlenie w opowiadaniach w spisie treści oznaczonych gwiazdką, pozostałe zrodziły się w mojej wyobraźni.
Już po ukazaniu się Dzieła przypadku Rupert Colley podsunął mi tak intrygujący pomysł na opowieść, że nie mogłem czekać kolejnych dziesięciu lat, żeby ją napisać. Powstało więc opowiadanie zatytułowane Spowiedź, o które została uzupełniona ta antologia.
Od tamtego czasu Spowiedź przekształciłem w jednoaktową sztukę teatralną, która została połączona z adaptacją opowiadania Kto zabił burmistrza? i tak powstał spektakl składający się z dwóch utworów.
 
Jeffrey Archer
marzec 2018

Wyzwanie

Wiele lat temu redaktor „Reader’s Digest” w Nowym Jorku poprosił mnie o napisanie opowiadania składającego się ze stu słów, wstępu, rozwinięcia i zakończenia. Wyraził również życzenie, żeby zawierało tyle słów, ile wyznaczył, nie dziewięćdziesiąt dziewięć ani nie sto jeden.
Nadal nie w pełni zadowolony ze swego pomysłu dodał, żebym gotowy tekst dostarczył mu w ciągu doby.
Pierwszy szkic zdołałem ująć w stu osiemnastu słowach, drugi w stu sześciu. Trzecia próba zamknęła się w dziewięćdziesięciu ośmiu. Jestem ciekaw, czy ktoś zgadnie, które dwa wcześniej usunięte przywróciłem w ostatecznej wersji.
Tak powstało opowiadanie pod tytułem Unikat, które znajduje się na następnej stronie.
 
Wszystkich zainteresowanych uprzejmie informuję, że powyższe wyjaśnienie również składa się ze stu słów.

Paryż, 14 marca 1921

Kolekcjoner ponownie rozniecił cygaro, sięgnął po szkło powiększające i uważnie oglądał trójkątny znaczek pocztowy z Przylądka Dobrej Nadziei wyemitowany w tysiąc osiemset siedemdziesiątym czwartym roku.
– Uprzedzałem pana, że istnieją dwa takie znaczki – przypomniał mu właściciel sklepu filatelistycznego. – Zatem pański nie jest unikatem.
– Ile?
– Dziesięć tysięcy franków.
Kolekcjoner wypisał czek, po czym pociągnął cygaro, które niestety znów zgasło. Wziął więc zapałkę, zapalił ją o draskę pudełka i skierował płomień na znaczek.
Filatelista obserwował go z niedowierzaniem. W górę popłynęła smużka dymu i znaczek momentalnie zniknął.
Kolekcjoner uśmiechnął się.
– Mylił się pan, przyjacielu – powiedział. – To ja mam unikat.