„Maria i Magdalena” to dzieciństwo i młodość córek Wojciecha Kossaka opisane przez młodszą z nich – satyryczkę Magdalenę Samozwaniec. Skok do czasów, którym trudno odmówić uroku.
Przyszła na świat w 1894 roku, w rodzinie znanych malarzy. Magdalena Kossak, bo o niej mowa była najmłodszym dzieckiem Wojciecha Kossaka, syna Juliusza. Otoczona sztuką od urodzenia także skierowała się ku artystycznym zajęciom: przyjęła pseudonim i została pisarką. Największą popularność zyskała książka, której jest zarówno bohaterką jak i autorką: „Maria i Magdalena”. Opisała w niej dzieciństwo i młodość własną i siostry, znanej poetki – Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej.
Wydana już po II Wojnie Światowej książka stanowi połączenie biografii i powieści. Pisana w trzeciej osobie czyni z sióstr Marii i Magdaleny Kossak postaci poruszające się w przestrzeni przedwojennego Krakowa i Zakopanego. Dzieciństwo i młodość autorki, które przypadły na lata przełomu wieków, obfitują w interesujące wydarzenia. Znaczy je też ciepły, pełen sentymentu rys znamionujący powrót do spokojnych, beztroskich lat. Kiedy książka ukazała się w roku 1956 po świecie w niej opisanym nie pozostał już nawet ślad. Tęsknota za nim daje się wyczuć pośród pełnych lekkości opisów szczęśliwego dzieciństwa, psot i codziennych zajęć młodych panien z artystycznej familii. Ich pragnienia, zainteresowania, a wreszcie także miłości i pierwsze małżeństwa córek malarza opisuje autorka w sposób wciągający, opierający się upływowi lat.
Magdalena Samozwaniec napisała wiele książek, w swoim czasie popularnych, lecz do współczesności przetrwała w masowej pamięci właśnie „Maria i Magdalena” – zbeletryzowany zapis osobistych przeżyć i przygód. Wciąż warto po nią sięgnąć by przenieść się do bezpowrotnie minionych czasów.
Wanda Pawlik
