Przyjaźń bez granic

Amanda, przeciętna brytyjska dziewczynka, mieszka ze swoją matką, prowadząc – z małymi wyjątkami – zwykłe życie. Chociaż ma kilkoro dobrych znajomych, jej najlepszym przyjacielem na świecie jest Rudger, kreatywny i inteligentny chłopiec, który jest jej stałym towarzyszem. Sęk w tym, że Rutger nie istnieje. Jest wymyślony.

Rudger pojawił się w szafie Amandy wtedy, gdy najbardziej potrzebowała przyjaciela. Następnie oboje musieli stawić czoła zarówno prawdziwym, jak i wyimaginowanym przeszkodom, od wypadków samochodowych, po powtarzające się napaści sprytnego wroga. Zostali też zmuszeni do uświadomienia sobie, że ich przyjaźń może nie trwać wiecznie, i że brak wyobraźni – bo to ona stworzyła Rudgera – może ostatecznie rozdzielić ich dwoje.

Trzecim kluczowym bohaterem książki jest mama Amandy, wyrozumiały rodzic, który ze spokojem przyjmuje do wiadomości istnienie wyimaginowanego przyjaciela córki, i nawet nie przychodzi jej do głowy, by z dziewczynką udać się do psychologa albo karać ją za snute opowieści. Nic w tym dziwnego, jak się okazuje, matka wyciągnęła właściwe wnioski z własnego dzieciństwa, gdy również posiadała wymyślonego przyjaciela.

W książce nie zabrakło też złego bohatera, pana Trznadla, który zajmuje się polowaniem na wszelkich wymyślonych przyjaciół, by ich pochłonąć, niczym karmę, niezbędną do życia. A teraz na jego celowniku znalazł się Rudger. Chłopiec, śledzony przez podejrzanego mężczyznę w hawajskiej koszulce, ciągle pojawiającego się nagle i znikąd, zdaje sobie sprawę, że znalazł się w niebezpieczeństwie.

Na domiar złego przyjaźń Amandy i Rudgera zostaje wystawiona na ciężką próbę. Gdy dziewczynka po wypadku samochodowym zostaje zabrana do szpitala, pozostawia chłopca samemu sobie i to on będzie musiał uratować ich przyjaźń. W czasie, gdy jest nieprzytomna, zaczyna zapominać o Rudgerze, co oznacza, że chłopiec zaczyna stopniowo znikać. Zostaje zabrany do wyimaginowanej biblioteki, która jest miejscem pobytu innych wyobrażonych i porzuconych przyjaciół, i z ich, i matki Amandy, pomocą będzie zmagał się z panem Trznadlem i innymi przeciwnościami w walce o odzyskanie przyjaciółki.

A.F. Harrold posługuje się przejrzystą i zrozumiałą dla dziecka narracją. Znalazły się w niej elementy wywołujące zaskoczenie, śmiech, smutek.

A.F. Harrold posługuje się przejrzystą i zrozumiałą dla dziecka narracją. Znalazły się w niej elementy wywołujące zaskoczenie, śmiech, smutek. Można w niej dostrzec pewne podobieństwa do opowieści Neila Gaimana o Koralinie lub magię podobną do tej, którą posiłkował się w swoich powieściach Roald Dahl. Niemniej obecne w powieści mroczne aspekty historii Amandy i Rudgera, opisane są w sposób łagodny, dostosowany do poziomu starszego dziecka, i właściwie zrównoważone przez krzepiący i budzący przywiązanie czytelnika obraz przyjaźni dwójki głównych bohaterów.

“Przyjaciel z szafy” to magiczna, podnosząca na duchu opowieść o wielkiej sile wyobraźni, przyjaźni i wierze w niemożliwe, która zachęca dziecięcego czytelnika do otwarcia własnego umysłu i puszczenia wodzy fantazji. Albowiem wyobraźnia – nie tylko dziecięca – może walczyć z wrogami, budować świat i tworzyć trwałe przyjaźnie na całe życie. To zabawna, surrealistyczna i nieco ekscentryczna opowieść, w której autor ukazuje, że świat wokół nas może być przerażającym i ciemnym miejscem, ale nie ma w nim niczego, czego nie można by próbować pokonać z pomocą dobrych przyjaciół i własnej determinacji.

“Przyjaciel z szafy” może być świetną zachętą dla dzieci do wykorzystywania własnej, niczym nie skrępowanej wyobraźni we wszelkich działaniach twórczych. ■Wanda Pawlik